Het staat inmiddels in het regeerakkoord van Rutte III: kinderen gaan op school les krijgen in en over het Wilhelmus. Hiermee wil het kabinet de nationale identiteit van de Nederlanders versterken en actief uitdragen, maar is het Wilhelmus daar wel een goed middel voor?
Het verleden wordt regelmatig geclaimd door verschillende groepen. Maar niet iedereen krijgt de kans zich gereflecteerd te zien in onze geschiedschrijving zoals deze nu wordt gepresenteerd en dat is problematisch, stelt Larissa Schulte Nordholt.
Leuk of niet, op internet is de grootste historische onzin te vinden. Maar zulke onwaarheden worden pas echt problematisch wanneer toonaangevende media ze voor waar verklaren. Zeker als het gaat om een gevoelig onderwerp als het slavernijverleden, dat inzet is van een heftig politiek debat.
De VOC en VOC-mentaliteit staan nog steeds voor dé Nederlandse identiteit. Dergelijke negentiende-eeuwse mythes zijn historisch incorrect en gebruik daarvan werkt politiserend.
Het Wilhelmus wordt een verplicht onderdeel in het onderwijs omdat het van belang is ‘voor de nationale identiteit’, aldus de formatie-onderhandelaars. Het Wilhelmus gaat echter niet over de Nederlandse identiteit, maar over een edelman in nood.
Het vlaggenschip van Thierry Baudets Renaissancevloot verwijst naar een nationale maritieme geschiedenis—maar niet de Nederlandse.
In het drama rondom het onderzoek naar Russische bemoeienis met de Trump-campagne komt de vergelijking met Richard Nixon steeds weer boven water. Is dat terecht? Komt er een impeachment aan?
De traditie om nieuwe Amerikaanse presidenten te beoordelen op hun “First Hundred Days” is vreemd. Waar komt deze gewoonte vandaan?
De President en het Congres hebben hun draai nog niet gevonden. Daardoor ligt er nu een mogelijkheid om de zoekgeraakte balans tussen de drie machten te herstellen.
