Nederlandse politici refereren nu en dan aan de oudheid. Dergelijke verwijzingen moeten we met argusogen bekijken, stelt Kim Beerden. Zeker nu de ‘alt-right’ beweging in de Verenigde Staten actief een bepaald beeld van de oudheid uitdraagt en daar haar beweging mee tracht te legitimeren en onderbouwen.
In het Drents Museum loopt momenteel de expositie Iran: Bakermat van de beschaving. De tentoonstelling lijkt apolitiek, gericht op schoonheid en niet op ideologie. Maar intussen draagt de expositie bij aan positieve beeldvorming over Iran.
Herdenken is altijd politiek. Sommige gebeurtenissen worden wel herdacht, terwijl anderen worden vergeten. Welke verhalen worden verteld op 11 september en welke worden genegeerd?
Hoe staat de geschiedschrijving in Nederland er als vakgebied voor? Om hier achter te komen spreekt Niels Mathijssen voor Over de Muur dit jaar met historici van verschillende pluimage. Hoe kijken zij naar hun werk en beroepsgroep? In deze zesde aflevering: Hans Renders, Hoogleraar Geschiedenis en Theorie van de Biografie en directeur van het Biografie Instituut aan … [Read more…]
Terwijl de Groningse aardbevingen vooral anti-Hollandse sentimenten in de kaart lijken te spelen, wakkerde rampspoed in het verleden de saamhorigheid vaak juist aan. Een reeks rampen rond 1800 laten zien hoe dat in zijn werk ging.
Het staat inmiddels in het regeerakkoord van Rutte III: kinderen gaan op school les krijgen in en over het Wilhelmus. Hiermee wil het kabinet de nationale identiteit van de Nederlanders versterken en actief uitdragen, maar is het Wilhelmus daar wel een goed middel voor?
Het verleden wordt regelmatig geclaimd door verschillende groepen. Maar niet iedereen krijgt de kans zich gereflecteerd te zien in onze geschiedschrijving zoals deze nu wordt gepresenteerd en dat is problematisch, stelt Larissa Schulte Nordholt.
Leuk of niet, op internet is de grootste historische onzin te vinden. Maar zulke onwaarheden worden pas echt problematisch wanneer toonaangevende media ze voor waar verklaren. Zeker als het gaat om een gevoelig onderwerp als het slavernijverleden, dat inzet is van een heftig politiek debat.
De VOC en VOC-mentaliteit staan nog steeds voor dé Nederlandse identiteit. Dergelijke negentiende-eeuwse mythes zijn historisch incorrect en gebruik daarvan werkt politiserend.
Het Wilhelmus wordt een verplicht onderdeel in het onderwijs omdat het van belang is ‘voor de nationale identiteit’, aldus de formatie-onderhandelaars. Het Wilhelmus gaat echter niet over de Nederlandse identiteit, maar over een edelman in nood.