Doordat, zoals eerder beschreven, de positie van (jonge) historici en andere geesteswetenschappers precair is, zijn zij een soort kleine ondernemers met onderzoek, onderwijs en andere activiteiten en vaardigheden in hun winkeltje. Belangrijke klanten zijn: universiteiten, NWO, andere financiers, publieke instellingen en media. Hoe bestier je zo’n winkeltje? Een N=1 studie.
Categorie: Historisch bedrijf
Historici en andere geesteswetenschappers hebben zo’n precaire arbeidspositie dat ze er verstandig aan doen zichzelf niet alleen als medewerker van een universiteit te zien, maar ook als ondernemer met meerdere universiteiten, financiers en andere organisaties als klant.
Het blijft voor historici moeilijk om nieuwe wetenschappelijke kennis aan een groot publiek over te dragen, zeker als het over de Middeleeuwen gaat. De tentoonstelling Crossroads. Reizen door de Middeleeuwen in het Allard Pierson Museum laat zien hoe belangrijk nieuwe presentatietechnieken zijn en reflecteert zo op de rol van academicus en museum.
Ziek van je promotie
Veertig procent van de promovendi aan de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam heeft symptomen op basis waarvan een arts een klinische depressie zou kunnen constateren. Ook aan andere Nederlandse universiteiten zijn de cijfers schokkend. Promovendi hebben recht op een veilige werkplek en universiteiten moeten verantwoordelijkheid nemen voor deze epidemie onder hun jongste…
Diversiteit duurt nou eenmaal even
Hoe staat de geschiedschrijving in Nederland er als vakgebied voor? Om hier achter te komen spreekt Over de Muur het komende jaar met historici van verschillende pluimage. Hoe kijken zij naar hun werk en beroepsgroep? In deze eerste aflevering: IISG-directeur en hoogleraar sociale geschiedenis Leo Lucassen.
Het geschiedenisonderwijs is onderhevig aan allerlei vormen van kritiek. Zo staan zowel de relevantie als de inhoud van het vak ter discussie. De essentie van het vak geschiedenis is nou juist dat leerlingen niet alleen de uitkomst van deze discussie voorgeschoteld krijgen, maar hier zelf actief aan meedoen.
Op zoek naar de regels van het Nederlandse historische gilde onderzocht Suze Zijlstra de beeldvorming over de historicus. Al snel werd duidelijk dat ‘de’ historicus nog steeds een witte man is.
Historici bezoeken graag grote internationale congressen. Maar zijn die inhoudelijk wel zo interessant? Klaas Stutje breekt een lans voor kleinschalige workshops met meer diepgang, ‘zonder academische jetset en narcistische wetenschapsmastodonten.’
Luiheid – Een academische zonde?
De historicus lijdt aan de zonde van de luiheid. Hij weigert te valoriseren terwijl dat een van de kerntaken van de wetenschapper is.
Als we de kloof tussen wetenschap en publiek ooit willen overbruggen, dan moeten artikelen van publieks-gefinancierde onderzoekers ook publiek toegankelijk zijn.