Aandacht voor Nederlandse slachtoffers in de dekolonisatieoorlog met Indonesië tussen 1945 en 1949 is ruimschoots voldoende. Micha’el Lentze meet zich volgens historicus Klaas Stutje ten onrechte een underdog positie aan.
De geschiedenis van de Nederlandse fair trade-beweging laat zien dat de invloed van de koloniale erfenis verder gaat dan vaak gedacht wordt. Mensen uit het mondiale zuiden speelden volgens Peter van Dam een cruciale rol bij de zoektocht van Nederlanders naar hun plaats in een gedekoloniseerde wereld.
De dubbele moraal van de koloniaal draagt ver. Volgens historicus Remco Raben kan de Nederlandse behoefte om de ‘goede koloniaal’ te zijn, voortbestaan dankzij het isolement waarin onze persoonlijke en publieke herinneringen zich hebben gevormd. Hoe kunnen we dit veranderen? Waarom is de confrontatie met koloniale tegenbeelden noodzakelijk?
Hoe verhouden geschiedenis en herinneringen zich tot elkaar? Wat gebeurt er als er in de geschiedenisboeken iets staat wat niet strookt met je eigen herinnering, of die van je vader of moeder, opa of oma? Over dit soort vragen ontstaan vaak, soms behoorlijk heftige, discussies. Het project Getuigen & Tijdgenoten, één van de onderdelen van … [Read more…]
Nederland worstelt met de collectieve herinnering aan haar koloniale verleden. Historicus en blogger Lara Nuberg roept op om in het debat hierover ruimte te creëren voor meerstemmigheid.
In navolging van de stukken over de Belgische omgang met het koloniale verleden, presenteert Over de Muur deze week drie stukken over het Nederlandse postkoloniale debat.
De laatste jaren verandert de Vlaamse omgang met het koloniale verleden. De documentaireserie ‘Kinderen van de kolonie’ en de recente heropening van het gerenoveerde AfricaMuseum in Tervuren maken van 2018 een kantelpunt in dit proces, zo betoogt politicoloog en historicus Gert Huskens. Maar we zijn er nog niet: “In Vlaanderen zijn we nog altijd op … [Read more…]
Kan de Vlaamse televisieserie ‘Kinderen van de kolonie’ de gaten in het collectieve geheugen dichten? Awa-Alice Ba, een Belgisch-Senegalese studente journalistiek, biedt haar reflectie op de eerste aflevering.
Jonas Vernimmen is de kleinzoon van Belgische kolonialen in Burundi. Hij brengt onder woorden waarom de versnipperde herinneringen van zijn grootouders en vader aan hun tijd in Burundi ook bij hem gemengde gevoelens oproepen.
De ouders en grootouders van Sarah Madimba zwegen over hun familiegeschiedenis, het was te pijnlijk om er over te spreken. Maar Madimba zelf wil niet langer stil zijn over het koloniale verleden. Ze merkt dat dit ook geldt voor veel van haar generatiegenoten.