Wat is de staat van het Nederlandse postkoloniale debat?
In navolging van de stukken over de Belgische omgang met het koloniale verleden, presenteert Over de Muur deze week drie stukken over het Nederlandse postkoloniale debat.
Postkolonialisme is een attitude, geen thema
De laatste jaren verandert de Vlaamse omgang met het koloniale verleden. De documentaireserie ‘Kinderen van de kolonie’ en de recente heropening van het gerenoveerde AfricaMuseum in Tervuren maken van 2018 een kantelpunt in dit proces, zo betoogt politicoloog en historicus Gert Huskens. Maar we zijn er nog niet: “In Vlaanderen zijn we nog altijd op … [Read more…]
Getuigen van het koloniale verleden aan het woord laten is een goed begin
Kan de Vlaamse televisieserie ‘Kinderen van de kolonie’ de gaten in het collectieve geheugen dichten? Awa-Alice Ba, een Belgisch-Senegalese studente journalistiek, biedt haar reflectie op de eerste aflevering.
Burundi. In flarden.
Jonas Vernimmen is de kleinzoon van Belgische kolonialen in Burundi. Hij brengt onder woorden waarom de versnipperde herinneringen van zijn grootouders en vader aan hun tijd in Burundi ook bij hem gemengde gevoelens oproepen.
Waarom de huidige generatie niet langer zwijgt over het koloniale verleden
De ouders en grootouders van Sarah Madimba zwegen over hun familiegeschiedenis, het was te pijnlijk om er over te spreken. Maar Madimba zelf wil niet langer stil zijn over het koloniale verleden. Ze merkt dat dit ook geldt voor veel van haar generatiegenoten.
Waarom we een serie wijden aan de omgang met het koloniale verleden in België en Nederland
In december staat Over de Muur in het teken van de nieuwe Vlaamse documentairereeks ‘Kinderen van de kolonie’. Belgisch redactielid Edurne De Wilde volgt het programma op de voet en verzamelde zeven bijdragen die de komende twee weken op Over de Muur zullen verschijnen.
Onderzoek doen naar migratiegeschiedenis als immigrant in East-End Londen: over superdiversiteit, historische continuïteit en Brexit
Er zijn weinig plekken waar onderzoek naar migratiegeschiedenis momenteel meer actualiteitswaarde heeft dan in de multiculturele wijk Whitechapel in Oost-Londen tegen de achtergrond van de naderende Brexit. Camille Creyghton woont er sinds kort en onderzoekt negentiende-eeuwse intellectuele ballingen in Londen en Parijs. Er vallen haar een aantal parallellen op tussen toen en nu.
Met argusogen: Nederlandse politici en de oudheid
Nederlandse politici refereren nu en dan aan de oudheid. Dergelijke verwijzingen moeten we met argusogen bekijken, stelt Kim Beerden. Zeker nu de ‘alt-right’ beweging in de Verenigde Staten actief een bepaald beeld van de oudheid uitdraagt en daar haar beweging mee tracht te legitimeren en onderbouwen.
Het goedpraten van het koloniale verleden is gezelligheidsfundamentalisme
Onder het mom van ‘het gaat om een kinderfeest’ wordt kritiek op Zwarte Piet vaak als ongewenst terzijde geschoven. Volgens Larissa Schulte Nordholt is dit een typisch Nederlands fenomeen, waarmee een gewelddadig verleden wordt weggemoffeld door een beroep te doen op de gezelligheid.
Experimenten uit de jaren tachtig: Turkse taal kan integratie prima bevorderen
Een goede beheersing van het Nederlands wordt in Vlaanderen dikwijls gezien als de sleutel voor een succesvolle integratie. Dat was vroeger niet anders. Opvallend echter is dat Turkse taallessen voor Belgische kinderen van Turkse origine vandaag controversieel blijken, terwijl in de jaren tachtig gelijkaardige lessen voor Turkse gastarbeiderskinderen deel uitmaakten van het integratiebeleid.